Eerste werkweek en roadtrip

Het is alweer even geleden, maar hier is dan eindelijk weer een verslag. Tot nu toe elke dag zo druk geweest dat er amper ruimte is geweest om dingen op papier te zetten. Om het overzichtelijk te houden zal ik alles chronologisch proberen aan te houden.
De vlucht naar Phoenix vertrok op tijd maar ging niet erg soepel. Vlak voor de start was er een sensorstoring die gelukkig door een reset opgelost kon worden. De vlucht zelf had erg veel turbulentie zowat de hele cliffhanger lang. Ik kreeg het idee dat de flapperende vleugels het vliegtuig in de lucht hielden zoals een vogel dat doet. Bij aankomst op Phoenix kwam ik erachter dat ik mijn gratis shuttle naar het hotel al doorgegeven had moeten hebben, toen maar gewoon een taxi gepakt. Na een erg warme nacht op pad gegaan in Phoenix. De snelst groeiende stad van Amerika, maar vraag me niet waarom. Met een temperatuur van boven de veertig graden en niks eromheen behalve de 'dessert' vraag ik me af wat mensen beweegt hier te gaan wonen. Grote kans dat het de lage huizenprijzen zijn. Na twee uur in de hitte rondgelopen te hebben had ik er genoeg van. Het straatbeeld is erg Amerikaans, grote wegen, nul historie en niemand op straat.
Naar het vliegveld kon ik gelukkig wel gebruik maken van de gratis shuttle. Het was nog een paar uur wachten tot de pick-up maar dat ging vrij snel. Direct nieuwe mensen ontmoet uit o.a. Amerika, Duitsland, Zweden, Denemarken en Engeland. Het is opvallend hoe makkelijk het contact maken is, je weet nog niks van elkaar, dus je kan eigenlijk alles vragen.
De rit naar Flagstaff ging erg snel voorbij waarna we bij onze huisvesting gedropt werden. In totaal heeft ACE drie plekken in Flagstaff. Omdat ik 21+ ben, ben ik het het meest centrale gebouw terecht gekomen, wat me erg goed bevalt. Het huis is netjes en schoon, de voorzieningen zijn goed en er is ruimte zat. De eerste avond snel naar bed gegaan voor de introductie de volgende dag. De eerste dag bestond uit wat basale dingen, de tweede dag hebben we wat geleerd over machine- en pesticidengebruik.
We hebben een eigen schema voor welk project we gaan doen. Mijn eerste was in Petrified Forest. Omdat er nog een dag tussen de introductie en het project in zat zijn we maar opstap gegaan. Met acht mensen een auto gehuurd en richting Sedona gereden. Ik was gelukkig de enige die mocht huren/rijden, dat kwam goed uit, want dat was na vier dagen zonder al een gemis aan het worden. Sedona was prachtig en we hebben een mooie wandeling naar 'Devils Bridge' gedaan. Op het einde van de wandeling kregen we nog een storm over ons heen waardoor we allemaal zeiknat de auto in konden. De volgende dag werden we om 07.00 opgepikt. De eerste dag bestond uit het klaarmaken van alle spullen een een middagje onkruid wieden. Omdat we bij het visitors center overnachten hadden we de luxe van tv, een pooltafel, Wi-Fi en zelfs douches. Werkdagen starten om 06.00 met een half uurtje rijden naar de werkplek, Crystal Forest. Kon ik in Nederland maar door zo'n prachtig stuk natuur rijden richting mijn werk. De overige dagen heb ik besteed aan het aanleggen van AB en het bouwen van een Rockwall. AB is de onderlaag onder asfalt. Eerst wordt het gedumpt door een Bobcat, waarna wij het verspreiden, daarna met een verperser (of hoe het ook heet) er overheen en dan op naar de volgende laag. De laatste dagen met de crew leader gewerkt aan een Rockwall die erosie van het asfalt pad moet tegengaan. Veel minder zwaar werk, maar wel gedetailleerder. Temperatuur schommelde tussen de 28 en 35 graden zonder enkele schaduw, maar het was goed uit te houden. De zwaarste dag was de derde waar ik in de ochtend alleen een afvoer kanaal moest graven door harde klei. Het geeft wel een heel goed gevoel als het af is! Je leert tijdens het werken mensen pas echt kennen, en dat is geweldig. De ene klaagt veel, de ander doet weinig, en weer een ander wil alles heel precies hebben. zo weet ik ook direct met wie ik wel en niet op kan schieten. Ik heb een prachtige acht dagen gehad die ik nooit had willen missen.
Na terugkomt alle spullen schoongemaakt en richting het huis gegaan. De plannen voor een roadtrip naar San Diego waren al gemaakt. Maar eerst was het avonds nog tijd voor het crew diner en een avondje uit. Het was erg gezellig. maar ik heb het niet te laat gemaakt omdat ik de volgende dag (gelukkig) weer de enige was die kon rijden. Bij de autoverhuur de auto van mijn dromen opgehaald, een prachtige Chevrolet Suburban. De. rit naar San Diego was ongeveer negen uur, wat voor Amerikaanse begrippen prima te doen is, en dat is het ook. De wegen zijn heerlijk en breed. bovendien zijn de vergezichten in zuid Arizona en Californië onbeschrijfelijk mooi. Onderweg nog wat stormen tegen gekomen waarbij het zicht af het toe niet veel verder dan een metertje of dertig was. Maar dit is Amerika, niemand stopt, de cruise control gewoon op 80 mph laten staan en iedereen vervolgd zijn weg, heerlijk! Na een verder voorspoedige rit in San Diego aangekomen. De eerste nacht een campground in de stad gebruikt. de volgende ochtend zijn we direct met alle spullen naar Pacific Beach gegaan en daar de rest van de ochtend gespendeerd. Hoge golven, veel zon en een prima temperatuur. Die middag zijn we opzoek gegaan naar een campground aan zee. Na heel wat zoeken en rijden een gevonden, een klein half uurtje boven San Diego. De volgende dag terug naar San Diego gereden en eerst de shooting range bezocht. Erg gaaf om dat een keer te doen, was ook zeker niet de laatste keer. Daarna richting Old Town gegaan (San Diego heeft zowaar wat geschiedenis, voor Amerikaanse begrippen dan) en daarna gegeten in Litlle Italië. De laastd avond/nacht op het strand gespendeerd bwaarna we rond 09.30 weer zijn vertrokken. San Diego was veel mooier dan verwacht en niet de getto alla LA wat ik voor me zag. Na in drie en een halve dag 28 uur achter het stuur gespendeerd te hebben en 1350 mile afgelegd te hebben waren we weer in Flagstaff. Heel fijn dat de brandstof zo goedkoop is hier, want met een verbruik van 1 liter op 6,5 km heeft mijn Subby zeker een drankprobleem. Maar dat neem ik meer dan graag voor lief!
Het volgende project wordt Bryce Canyon. Een van de mooiste parken van allemaal. De enige die ik al ken is de Deen Troels. Dan merk ik meteen dat ik het jammer vind dat de rest naar andere projecten gaat en hoe snel je dus 'gehecht' raakt aan mensen die je pas zo kort kent. Maar het gevoel om met een Deen, een Duitser, een Italiaanse, Zweedse, Britse en Amerikaanse op een roadtrip te gaan was gewoon geweldig. Het zal dan ook niet de laatste zijn. Er is wel een nadeel aan Bryce Canyon, na negen dagen werken willen ze ons voor de rustdagen in Utah houden omdat we daarna weer voor negen dagen in Bryce werken. Maar ik weet al van vier mensen dat ze terug willen naar Flagstaff voor verschillende roadtrips, we regelen het wel!